Joke (64, blind) vond haar wekelijkse zwemuurtje saai worden. Totdat ze een watersport vond die haar werkelijk nooit verveelt!

Je moet iets doen als je een beetje soepel en slank wilt blijven, vond Joke. Op een dag liep ze letterlijk tegen haar ideale sport aan. 

Samen met een vriendin besloot ik baantjes te gaan zwemmen

We waren geen achttien meer en we wilden geen stijve harken worden of teveel kilo's verzamelen. We kwamen terecht in een oud vijfentwintigmeterbad, maar het water was lekker warm. Zo'n 32 graden, uitermate geschikt voor een koukleum als ik.

Jaar in jaar uit hielden we dat baantjeszwemmen vol, al moet ik zeggen dat de trouwe komst van mijn vriendin me wel voor meerdere afzeggingen behoed heeft. Wanneer je alleen bent is het maar al te verleidelijk om een excuus te hebben als: ‘te moe’ of: ‘ik ben al te veel avonden weggeweest deze week.’

Toch begon het na al die jaren wat saai te worden

Heen en weer zwemmen, baan na baan. Het enige wat ik daar nog spannend aan vond, waren al die gesprekken om ons heen die ik opving. Als de muren een boek konden schrijven, hadden ze van heel wat liefdesdrama's of werkproblemen gewag kunnen maken.

Op een avond liep ik door het zwembad, en voelde ik een plaat van schuim gemaakt aan de muur hangen.  Het bleek een wetbelt te zijn. De badjuf moedigde ons aan om deze brede gordel om te klikken, waarna een proefles Aquavaria volgde. Dat betekende: joggen, springen, benen omhoog gooien, buikspieroefeningen doen door je benen van achter naar voor onder je door te trekken, armen in de lucht. Van alles kwam aan bod. En we vonden het leuk! Zo ontstond er een heel wat leuker wekelijks zwemuurtje dan daarvoor.

De eerste weken kreunden we wat af tegen de juf

Dan stonden we te hijgen en te zuchten als ze ons weer een nieuwe oefening liet doen, begeleid door haar: ‘Hou vol, nog even!’ Bij de les werd er altijd muziek gedraaid, en omdat het tempo gaandeweg werd opgevoerd, was ik heel blij met mijn zwemmaatjes die steeds tegen mij vertelden wat de juf daar op de kant, al roepend, stond voor te doen als ik het even niet meer volgde. Daardoor voelde ik me al snel een volwaardig groepslid. En als er toch een paar baantjes van ons werd verwacht, dan was het voor niemand een probleem om mij langs de kant te laten zwemmen. In deze les is het namelijk niet praktisch om kabels door het zwembad te spannen.

Tijdens de zomer hebben mijn spieren een aantal weken vakantie

In het begin vind ik dat heerlijk: eindelijk niet meer steeds iets moeten. Maar na verloop van tijd begin ik het te missen. Dat geldt niet alleen voor mijn lichaam, maar ik ben in september ook altijd weer blij met het gezelschap van mijn sportcollega's. Al springend vertellen we dan over onze vakantie en vragen we buiten adem hoe de ander het gehad heeft.

De juf zal inwendig overigens wel eens zuchten. Soms zijn we erger dan een klas vol kinderen. Dan slingeren we grapjes naar de kant of roepen dat we iets te moeilijk vinden. Maar we doen het wél, gewoonweg omdat we keer op keer merken hoe goed het ons doet.

Kijk voor alle mogelijkheden van aquasporten met een beperking op deze pagina.