De blinde Ellen staat voor het eerst sinds jaren weer op de waterski’s

In mijn hoofd herhaal ik de instructies. Hoe vaak heb ik die destijds zelf niet aan anderen gegeven. Knieën tegen je borst, armen recht, maak je klein, de boot doet de rest. "Het is net als fietsen. Als je het kan, verleer je het nooit." Toch ben ik nerveus. Zou dat laatste echt kloppen? Ik trek mijn knieën tegen me aan, doe de lijn tussen mijn ski's en recht mijn armen. "Ga maar!" roep ik en de speedboot trekt op.

Ik moet een jaar of 19 zijn geweest. In een brailletijdschrift las ik een aankondiging van een waterski-week voor mensen met een beperking. Mijn zomervakantie was nog niet gepland. Het klonk avontuurlijk en ik greep de kans. Het bleef niet bij die ene week. Vele zomers daarna reisde ik af naar Groningen, waar deze waterskiclub Variaski nog altijd is. Het leuke is dat zowel valide als minder valide waterskiërs hier samen sporten. Of je nu een been of een arm mist, in een rolstoel zit of niet kan zien: voor iedereen is er de juiste instructie of hulp.

Ik verhuisde er zelfs voor naar Groningen om mijn afstudeerstage bij Variaski te doen. Inmiddels maakte ik deel uit van de Nederlandse selectie handy-ski. We reisden af naar Europese kampioenschappen en trainden hard. Ook werd ik bestuurslid van Variaski en organiseerde ik zelf de zomerweken voor mensen met een beperking. Als we met het handy-team op pad waren, was de galgenhumor en zelfspot niet van de lucht.

"Veel succes and break a leg!" wensten we onze één-beners toe voor ze van start gingen. Geregeld moest ik op zoek naar mijn spullen wanneer die vakkundig waren verstopt of verplaatst. "Dat zie je toch, ze liggen daar!" Bij het EK in Frankrijk sloot ik een deal met onze één-armer Toon (die wij mono-toon noemden). Dat stokbrood van de lunch was niet te snijden met één hand en een plastic wegwerpmes. Toon haalde mijn lunch en ik sneed zijn stokbrood.

Nu 20 jaar later lig ik voor het eerst weer in het water. Mijn kinderen staan op de steiger toe te kijken. De boot geeft gas. Ik voel de druk van het water tegen mijn ski's. De lijn trekt strak en.......Yes! Ik kan het nog!

Ook voor jou is er een geschikte sport die je leuk vindt, waarbij je aan je conditie en je gezondheid werkt én waarbij je een hoop gezelligheid vindt met mede-sporters. Benieuwd welke sportverenigingen er bij jou in de buurt zijn voor een proefles of lidmaatschap? Klik hier!

Ellen Koudijs is volledig blind sinds haar vijfde levensjaar. Ze is getrouwd, moeder van twee kinderen en beleidsmedewerker bij het RIVM. Ze schrijft op Uniek Sporten over haar dagelijks leven als blinde, werkende, sportende, moederende vrouw, die zoveel meer is dan haar handicap.