Ellen (blind) is zenuwachtig voor de pilateslessen waarvoor ze zich heeft ingeschreven

Het aanbod kwam via onze bedrijfsfitness. Ik ontving een simpele mail, waarin werd aangekondigd dat je je in kon schrijven voor twaalf lessen pilates. Eigenlijk twijfelde ik geen seconde. Meteen beantwoordde ik de mail. Het leek me wel wat! In het verleden had ik op mijn eigen sportschool zeker twee jaar pilateslessen gevolgd. Pas toen ik op de knop ‘verzenden’ had gedrukt, sloeg de twijfel toe. Was mijn kennis niet gedateerd? Wie zou die les gaan geven? Wilde diegene wel extra mondelinge aanwijzingen geven, zodat ik de oefeningen kon volgen? En dan tussen allemaal collega's op je matje.....

Een paar weken later stond ik, samen met veertien collega’s, in sportkleding op mijn sokken in de fitnessruimte. De pilatesdocent nam me mee naar één van de klaarliggende matjes. "Kom maar een beetje dichtbij mij, dan kan ik gelijk zien of je begrijpt wat ik zeg." De les begon. Al gauw ontdekte ik dat mijn geheugen me niet in de steek liet. De oefeningen kwamen me bekend voor. Omdat je ze langzaam doet en de meeste ervan op de grond worden gedaan, is er tijd om in woorden te beschrijven wat de bedoeling is. Afgezien van het begin van de les, waar staand wat balans oefeningen worden gedaan, is er niets wat ik niet kan uitvoeren. Dat balanceren kan ik overigens wel. Maar op één been staan, dat blijft een uitdaging. Omdat ik niet naar een punt kan kijken om mijn evenwicht te bewaren, moet ik het helemaal van concentratie en spierspanning hebben.

Na afloop van de eerste les, vraag ik voor de zekerheid toch nog even of de docente veel extra heeft moeten doen om mij te instrueren. "Ik doe eigenlijk precies hetzelfde als anders", lacht ze, "vaak zijn de groepen die ik les geef veel groter dan deze. Niet iedereen kan me dan zien en dus is mondelinge instructie van belang. Het gaat dus automatisch."

Ik haal opgelucht adem. Wat is dat toch voor iets sufs dat ik altijd bang ben te veel aandacht op te eisen. Stiekem weet ik natuurlijk al jaren dat dit geen probleem is.

Ook voor jou is er een geschikte sport die je leuk vindt, waarbij je aan je conditie en je gezondheid werkt én waarbij je een hoop gezelligheid vindt met mede-sporters. Benieuwd welke sportverenigingen er bij jou in de buurt zijn voor een proefles of lidmaatschap? Klik hier.

Ellen Koudijs is volledig blind sinds haar vijfde levensjaar. Ze is getrouwd, moeder van twee kinderen en beleidsmedewerker bij het RIVM. Ze schrijft op Uniek Sporten over haar dagelijks leven als blinde, werkende, sportende, moederende vrouw, die zoveel meer is dan haar handicap.